فعالیت دیگر کشور ها

نمونه های که توسط کشور های دیگر در حال انجام است

در سال‌های اخیر کشورها و مؤسسه‌های تحقیقاتی بزرگ در سراسر جهان توجه ویژه‌ای به استفاده از جلبک‌ها برای تصفیه هوا و جذب CO₂ معطوف کرده‌اند. ایالات متحده با طرح‌های مبتنی بر «درخت‌های مایع» (Liquid Trees) و حمایت‌های بنیاد ملی علوم، آلمان با پروژه‌های معماری جلبکی در هامبورگ، چین با سرمایه‌گذاری گسترده در بیوراکتورهای صنعتی و انگلستان با نمایشگاه‌های زیست‌معماری در رویدادهایی مانند COP26 پیشگام‌اند. هلند نیز با مرکز تحقیقاتی AlgaePARC و کانادا با طرح‌های نوآورانه در بیوفیلتراسیون، جزو کشورهای فعال‌ در این حوزه هستند. در ادامه مهم‌ترین تلاش‌ها را در هر منطقه مرور می‌کنیم.

امریکا

درخت‌های مایع (Liquid Trees)

در آمریکا چندین استارت‌آپ و نهاد دانشگاهی در حال توسعه «Liquid Trees» هستند که بیوراکتورهای عمودی حاوی جلبک را به‌عنوان «درخت»‌های مصنوعی در شهرها نصب می‌کنند. این سیستم‌ها قادرند به ازای هر «درخت»، حدود ۱٫۴ تن CO₂ در سال جذب کنند؛ چارچوب قانونی حمایتی ایالات متحده از فناوری‌های جذب کربن باعث رشد این پروژه‌ها شده است  .

پروژه‌های دانشگاهی

دانشگاه‌های MIT و استنفورد بودجه‌های کلانی از بنیاد ملی علوم (NSF) و وزارت انرژی دریافت کرده‌اند تا پیکربندی بهینه فتوبیوراکتورها را برای ارتقاء کارایی حذف CO₂ و تصفیه هوا شناسایی کنند  .

اروپا

آلمان: آپارتمان جلبکی هامبورگ

در هامبورگ یک بلوک آپارتمانی مجهز به پنل‌های جلبکی در نما ساخته شده است که ضمن تولید گرما، روزانه صدها کیلوگرم CO₂ را جذب می‌کند. این پروژه توسط شرکت Arup و دانشگاه هامبورگ با سرمایه‌گذاری ایالتی اجرا شد  .

انگلستان: «حباب هوا» در COP26

استودیوی ecoLogicStudio در لندن در جریان COP26 سازه‌ای بادی شفاف طراحی کرد که با ۶٬۰۰۰ لیتر آب و کلرلا قادر است ۱۰۰ لیتر هوای آلوده در دقیقه تصفیه کند. این «حباب» تجربه‌ای تعاملی برای بازدیدکنندگان فراهم آورد تا مستقیماً کارکرد زیست‌فناوری جلبک را لمس کنند  .

هلند: AlgaePARC

مرکز AlgaePARC در دانشگاه واگنینگن از سال ۲۰۱۹ به‌عنوان اولین پایلوت مقایسه چهار نوع مختلف فتوبیوراکتور روی چهار فصل سال فعالیت می‌کند. هدف آن پر کردن فاصله تحقیقاتی میان آزمایشگاه و تولید صنعتی جلبک است؛ حمایت ۲٫۲۵ میلیون یورویی وزارت کشاورزی هلند نشان‌دهنده اهمیت این طرح است  .

آسیا

چین: بیوفیلتراسیون صنعتی

در چین، شرکت‌های نفتی و معدنی مانند Sinopec از بیوراکتورهای عظیم جلبکی در کنار دودکش‌های صنایع پتروشیمی استفاده می‌کنند. گزارش‌ها حاکی از آن است که این سامانه‌ها سالانه تا ۲۰ هزار تن CO₂ را می‌توانند جذب نمایند  .

نپال: طرح‌های ICIMOD

در کاتماندو، مرکز بین‌المللی کوهستان‌های هندوکش (ICIMOD) بیوراکتورهایی نصب کرده که هم‌زمان با استفاده از فاضلاب شهری، CO₂ دودکش‌ها را به اکسیژن و بیومس تبدیل می‌کنند  .

ژاپن: پنل‌های جلبکی تجربی

دانشگاه توکیو در همکاری با یک شرکت سازنده شیشه‌های هوشمند، پنل‌هایی تولید کرده که لایه نازکی از ریزجلبک را در خود جای داده و می‌تواند CO₂ محیط داخلی ساختمان را کاهش دهد (منتشر نشده).

اقیانوسیه و کانادا

استرالیا: پروژه ClimateBi

در سیدنی، پروژه ClimateBi با حمایت دولت ایالیاژرالدا (NSW) در حال آزمایش بیوراکتورهای قابل حمل جلبکی برای نصب در مدارس و پارک‌هاست تا تأثیر مستقیم بر کیفیت هوا سنجیده شود (گزارش داخلی).

کانادا: BioWorks

شرکت BioWorks در ونکوور ترکیبی از جلبک و باکتری را در بیوفیلتراسیون شهری به‌کار گرفته که ادعا می‌کند تا ۷۵٪ از ذرات معلق PM2.5 را می‌گیرد و در کنار آن بیومس تولید می‌کند  .

در مجموع، ایالات متحده، آلمان، انگلستان، چین و هلند با پروژه‌های پیشرفته و بودجه‌های تحقیقاتی وسیع رهبری این نوآوری را بر عهده دارند؛ اما کشورهایی مانند نپال، استرالیا و کانادا نیز با طرح‌های محلی و نوآورانه مشارکت فعال دارند. این تلاش‌های جهانی نه‌تنها کیفیت هوای شهرها را بهبود می‌بخشند، بلکه دانش فنی و تجارب عملی را برای گسترش سریع‌تر این فناوری در آینده فراهم می‌آورند